We hebben het met veel succes al eens eerder gedaan, dus werd het tijd voor een herhaling!
Al duurde de realisatie van déze modeltreinbaan een stuk langer: de eerste handelingen vonden al plaats in maart… In die maand kregen we van medewerkers van Laurens Den Hoogenban in Overschie de vraag of we voor hun instelling ook een modeltreinbaan konden maken. Ze hadden gehoord dat we voor Laurens Stadzicht, ook in Overschie, zo’n leuke ‘Kermiskoets’ hadden gemaakt. Dus gingen twee van onze vrijwilligers, die eerder met dit bijltje hadden gehakt, aan de slag.
Eerst de basis: een stabiele ondergrond op een stevig onderstel. De baan moet natuurlijk letterlijk tegen een stootje kunnen!
De eerste experimenten met de lay-out van de baan leidden al snel tot een ontwerp met hoogteverschillen – dan wel geen bergen, maar een trein die over een lang viaduct rijdt heeft ook zijn charme!
Met tussenpozen werkten onze vrijwilligers aan de baan door. Soms lag de bouw weken stil als gevolg van andere activiteiten waaraan aandacht besteed moest worden en van vakanties en ziektes, maar in augustus en september werden grote stappen voorwaarts gezet. De treinsporen, inclusief die op de viaducten, zijn aangelegd en aangesloten, de elektrisch bedienbare wissels werken naar behoren en de treinen rijden hun proefrondjes zonder problemen of storingen. Ook het landschap is compleet: een stationsgebouw (heel modern met perrons op de ‘begane grond’ en op ‘één hoog’), allerlei huisjes, een kerk en zelfs een mini-kermis maken er een vrolijk geheel van.
Na nog weer een dikke maand kwam dan eindelijk de dag dat we de baan konden gaan afleveren in Overschie.
Met een bus die onze ‘transportsponsor’ Autohopper beschikbaar stelde, brachten we de baan naar Laurens Den Hoogenban. Daar werd hij opgesteld in de recreatieruimte. Onze collega verzorgde de laatste aansluitingen en na een eindcontrole was het tijd voor de ondertekening van de bruikleenovereenkomst door Elise Klap van de zorginstelling en Richard Volwerk, secretaris van Stichting MeeMaken in Miniatuur.
We bleven nog een tijdje om de eerste ‘spelers’ een beetje te begeleiden. Niet overbodig, want men kan met twee treinen tegelijk rijden op de baan. Dat de bewoners van Laurens Den Hoogenban in hun nopjes waren, bleek uit de vele dankbetuigingen die we kregen.
Zo konden we weer invulling geven aan de doelstellingen van onze Stichting en tegelijk daarmee allerlei aan ons geschonken modeltreinmateriaal een tweede leven geven.